Poprzedni artykuł | Następny artykuł

IL-6 a możliwości leczenia przeciwzapalnego w niewydolności serca

Od wielu lat powszechnie znany jest udział czynników zapalnych zarówno w inicjacji, jak i progresji niewydolności serca (HF). Pomimo szerokiego zainteresowania tematem wciąż brak skutecznego leczenia p/zapalnego w tej grupie chorych. W styczniowym wydaniu Current Heart Failure Report ukazał się ciekawy artykuł podsumowujący dotychczasową wiedzę na temat przekaźnictwa IL-6 ze szczególnym uwzględnieniem jej rozpuszczalnego receptora, modulatora odpowiedzi zapalnej (sgp130). Autorzy doniesienia w szczegółowy ale i zarazem dostępny sposób analizują dostępne dane literaturowe, sugerując aktualne możliwe punkty uchwytu oraz sposoby leczenia p/zapalnego w przewlekłej, skurczowej jak i rozkurczowej, HF. Przy braku pomyślnych wyników badań dotyczących leczenia p/zapalnego z zastosowaniem rozpuszczalnego receptora TNF (Etanercept) oraz przeciwciała anty-TNF w grupie chorych z HF, obiecująco przedstawiają się wstępne doniesienia na temat blokady IL-1 oraz interwencji w zakresie prozapalnego szlaku przekaźnictwa IL-6.

Na komórkach docelowych, IL-6 wiąże się z jej błonowym receptorem (IL-6R) stowarzyszonym z glikoproteiną 130 (gp130), której dimeryzacja prowadzi do inicjacji przekaźnictwa wewnątrzkomórkowego. Komórki prezentujące na swej powierzchni jedynie gp130 podlegają wpływowi IL-6 wyłącznie po uprzednim jej związaniu ze swoistym rozpuszczalnym receptorem (sIL-6R). Tak powstały kompleks (IL-6/sIL-6R) wykazuje działanie pro zapalne, podczas gdy różnorodność reakcji komórki docelowej na działanie IL-6 jest wynikiem aktywacji szeregu swoistych szlaków przekaźnictwa sygnału. Rozpuszczalna forma glikoproteiny 130 (sgp130) wiążąc kompleks IL-6 z sIL-6R i blokując przekaźnictwo prozapalne, odgrywa rolę swego rodzaju bufora. Zastosowanie tocilizumabu (przeciwciało monoklonalne blokujące receptor dla IL-6) i wynikająca z tego całkowita blokada IL-6 wiązała się z większą liczbą działań niepożądanych pod postacią neutropenii i zwiększonej podatności na zakażenia oraz wzrostem poziomu cholesterolu i gorszą odpowiedzią na leczenie hipolipemizujące w grupie chorych z HF. W związku z tym autorzy omawianej pracy sugerują, iż przez wzgląd na plejotropowe działanie IL-6 konieczne jest wyodrębnienie prozapalnych szlaków jej przekaźnictwa, które stałyby się potencjalnym punktem uchwytu terapii p/zapalnej, nie zaburzając jednocześnie korzystnych efektów działania cytokiny. W świetle aktualnych doniesień bardzo obiecujące wydaje się zastosowanie białka fuzyjnego (sgp130Fc), wykazującego powinowactwo jedynie do IL-6 związanej z jej rozpuszczalnym receptorem. Blokada wyłącznie szlaku prozapalnego u myszy wiązała się z mniejszym nasileniem miażdżycy, co zwiększa nadzieje na potencjalnie skuteczną profilaktykę i leczenie choroby wieńcowej. Autorzy pracy podkreślają, iż skuteczność leczenia p/zapalnego w niewydolności serca nadal pozostaje niepewna. Aczkolwiek obiecujące dane przedkliniczne napawają nadzieją na ciekawe wyniki badań klinicznych w niedalekiej przyszłości.

Piśmiennictwo:

1. Eric Tandberg Askevold, Lars Gullestad, Christen P. Dahl et al. Interleukin-6 signaling, soluble glycoprotein 130, and inflammation in heart failure. Curr Heart Fail Rep, 2014 Jan 30. Doi: 10.1007/s11897-014-0185-9 http://link.springer.com/article/10.1007%2Fs11897-014-0185-9